Архив за день: 25.05.2024

Guldasta

Миллат эртаси устозлар меҳнатига таянади

Азалдан халқимиз устозларга ҳурмат назари билан қарашади. Чинданда бу касб эгаларининг меҳнати ҳурматга лойиқ. Илм ўрганиш бир машаққат бўлса, уни ўргатиш унданда мушкул. 1976 йилда зиёлилар оиласида туғилган Нодира Раҳмонова онаси сингари ўқитувчиликка меҳр қўйиб катта бўлган. Ҳозирда мана 20 йилдирки, Когон туман 11-умумий ўрта таълим мактабида бошланғич синфларда дарс бериб келади. У ўзининг ташаббускорлиги ва фидоийлиги билан ўқитувчилар жамоаси ўртасида ажралиб туради. Нодира Раҳмонова 1992 йилда ўрта мактабни тугатгач, 1994 йилда Когон тумани 16-мактабда етакчи сифатида иш фаолиятини бошлаган. 1995 йилдан 2004 йилга қадар куни узайтирилган гуруҳларда дарс бера бошлаган. 2004 йилдан бошлаб билим оламан деб мактабга илк қадамини босган болажонларга ҳам таълим, ҳам тарбия бериб келмоқда. Салоҳати юқори, илми зиёда устоз иккинчи тоифали ўқитувчи даражасига эга. Унинг самарали меҳнатлари инобатга олиниб, 2023 йилда конститурция байрами арафасида бош қомусимизнинг 30 йиллиги кўкрак нишони билан тақдирланган. Нодира Раҳмонованинг бошланғич таълимни тугатган учинчи қалдирғочлари жорий йил сентябрдан юқори синфда ўқий бошлайди.

– Устозимни жуда яхши кўраман. Биринчи синфга келганимда кулиб кутиб олганлар. Шу кўринишлари ҳалиям ёдимда ва ўша ондан бошлаб устозимга меҳрим тушган. Бизга ҳарф ўргатган, санашни, ҳисоб-китоб ва ҳуснихатдан таълим берган бирирнчи ўқитувчимизга чин юракдан раҳмат деб айтаман, – дейди Нодира Раҳмонованинг бу йилги битирувчиси Моҳидил Маҳмудова.

Ота-оналар фарзандларининг келажагини қуришларида доим устозларнинг меҳнатига ва билимига таянади. Миллат эртаси эгаларини тарбиялашда Нодира Раҳмонованинг фидокорона меҳнатлари йўлида унга саломатлик ва улкан зафарлар тилаб қоламиз.

Bekat

БИР ДОНА АТИРГУЛ

– Даданг ишдан қайтгунча чиройли кийиниб, тайёр бўлиб туринглар, кечки овқатни кўчабошидаги чойхонада қиламиз! – уй вазифасини бажариб турган Муниса ойисининг бу гапидан яна асабийлашди.

– Ойижон, кун-узун уйдасиз, овқат пиширсангиз бўлади-ку, қарийб, ҳар икки куннинг бирида чойхонадамиз. Мени кўрган айрим синфдошларим: «Ҳар доим чойхонама-чойхона юрасизлар, пулларинг кўпу, аммо, ўқитувчимизга битта китоб ёки гул совға қилишимиз учун ойинг сенга озгина пул бермади»,-дея пичиннамо сўзлашади. Ҳаммадан ажралиб қолдим. Бир донагина атиргул бермоқчи эдим.

– Ўқитувчингга пора учун пул берадиган аҳмоқ йўқ, уқдингми? Бу порахўр ўқитувчингни мактаб директори олдига бориб, пўстагини бир қоқиб келмасам, отимни бошқа қўяман,-жағи-жағига тегмай жовраётган ойисининг важоҳатидан Муниса йиғлаб юборди.

– Устозимни порахўр, деб ҳақоратламанг. Мен пора эмас, гул бермоқчиман, ойижон, бир донагина атиргул.

– Мен ва ойинг сенга тановвулинг учун берган пулимизга ўқитувчингга гул олиб берсанг, пора бўлмай нима? – боз устига эшикдан кириб келган дадасининг бу гапидан Муниса беҳол ўтириб қолди.

– Оёғингиз остида қўша-қўша машиналар, бир дастурхон ёйганда, ҳар биримиз бир кунда камида ўнта гул ва китоб пулидан ортиқ харажатга овқатланамиз. Ҳар кун базм, ҳар кун янги-янги кийимлар, раҳмат. Аммо, устозимга бир дона атиргул совға қилмоқчи бўлганим учун муштипар муаллимам порахўрга айланиб қолдими?– Муниса тинмай йиғларди.

Муниса дарвозадан судралганча чиқиб кетди. Унинг қулоқларига ота-онасининг «ҳай-ҳай»лаши ҳам кирмасди. Шу топда онасига ўхшаб: «Қўй, мени чалғитма» дея ёшига номуносиб тарзда телефон ўйинига муккасидан кетмасдан, балки, уни жон қулоқлари билан тинглайдиган, кўнглидаги борини бемалол сўзлай оладиган муаллимасини бағрига отилиб, тўйиб-тўйиб йиғлагиси келди.

Оғир хаёлларга берилиб, кўз ёш тўкиб-кўз ёш тўкиб, йўлни кесиб ўтаётган Муниса кутилмаганда автоҳалокатга учради. Вақт тўхтаб қолди, гўё. Осмон чирпирак айланди. Бирпасда тўпланган оломон ола-ғовури орасидан дадасининг «Қизи-и-и-и-м» деган ўкириги эшитилди. Қизининг ёнида чўккалаб уввос солаётган отанинг чўнтакларидан тушган пуллар иссиқ шамолда сочилиб-сочилиб учарди, одамларнинг оёқлари остида тўкилиб-тўкилиб ётарди.

***

Муниса сўнгги қўнғироққа боролмади. Касалхона деразаси ёнида ота-онасига жимгина термулиб, хўрсиниқ хаёллар билан мўлтираб турган Мунисанинг чеҳраси кутилмаганда ёришиб кетди. У оғриқларни унутгандек дарвоза томонга чўлоқланиб-чўлоқланиб, қулочларини икки ёнга ёйиб-ёйиб талпинди. Дарвоза олдида уни меҳрибон муаллимаси, дардкаши, сирдоши бир қучоқ атиргул билан турарди…

Лайло Ҳайитова

Haftalik davom etmoqda

Сўнгги қўнғироқ

Сўнгги қўнғироқ

Мактаб гавжум худди байрамдай,

“Оққуш” қизлар кийими оппоқ.

Устозларга раҳмат, дегандай,

Янграмоқда сўнгги қўнғироқ.

 

Мактаб ўхшар катта қанотга,

Кўринади эрта яхшироқ.

Ўсмирликдан катта ҳаётга,

Кузатасан, сўнгги қўнғироқ.

 

Билим олиб, сенинг бағрингда,

Униб-ўсдик билмайин чарчоқ.

Мангу бўлиб қолдинг қалбларда,

Чалинса ҳам неча қўнғироқ.

 

Тилаклар мўл, орзулар бебош,

Ҳаяжондан қалбларда титроқ.

Байрам, бироқ кўзлардадир ёш,

Чалинмоқда сўнгги қўнғироқ.

Жамолиддин Салоҳиддинов

 

ЧАЛИНГАНДА СЎНГГИ ҚЎНҒИРОҚ

Вақт ҳамиша ўз ҳуқмини ўтказиб келган. Ҳамма нарсанинг сўнгги бўлганидек, мактаб ўқувчилари учун ҳам ажралиш онлари етди.

Ҳаёт шунчалар тез ўтишини ким билибди, дейсиз? Биринчи синфга қадам қўяётганинг шундоқ эсингда. Ўшанда мактаб ўқувчилик йиллари жуда-жуда узоқ вақтдек туюлган. Мактабдаги жўшқин ҳаёт эса худди ширин туш каби кўз очиб юмгунча ўтиб кетди.

Бугун бир шаҳар кўчаси каби сершовқин ҳаёт остонасида турибсиз. Манзилингиз йўллари эса хилма-хилдир. Сиз ҳар қанча интиқ кутманг, ҳаёт, деб аталмиш дарсда қирқ беш дақиқа эмас, балки инсон умри давом этади. Йил кетидан йил қувиб ўтгани сайин инсон болаликни қўмсайверади, улғайгани сарин эса ортга – беғуборликка қайтгин келади.

Гоҳида ҳаёт ташвишларидан чарчаб, ўйга толганингда, кўз олдингда жўшқин мактаб ҳаёти, дасрлардаги шўхликлар, қувноқ синфдошларинг, устозларинг гавдаланади-ю, кўнгил бироз таскин топади.

Баъзи бир устозлардан ранжисанг-да, вақти келиб, уларнинг койишларини ҳам соғинасиз, ўқитувчиларингизнинг пурҳикмат сўзлари бутун умрингизга асқотади.

Сиз мустақил Ўзбекистон келажагини қурувчи инсонларсиз. Даврлар келиб, юртимиз севган ва таниган инсонлар бўлиб етишарсиз. Бироқ, у кунга етгунга қадар ҳаётнинг кўчирмакашлик қилиб бўлмайдиган ўтишингизга тўғри келади…

Мактабни тугатиш ҳақида ўйлаяпсизу, кўзларингизга ёш тўлаяпти. Ахир болаликдан бирга ўсган ўйинқароқ синфдошлар давраси, она-оталарингиздек меҳрибон устозлар, яна шу кунларни эслатиб турувчи синфхоналарни ташлаб кетиш осонми?!

Сўнгги қўнғироқ чалиндию, мактабдаги ҳаётингизга якун ясалди. Ҳаммангиз ҳаётнинг турли кўчаларига кириб кетасиз. Гарчи сизларни вақтинчалик масофалар ажратиб турса-да, Сиз собиқ синфдошлар билан ҳамиша бирга бўласиз.

Хайр, Синфдош!

 

“BYO”